Dambrath - informacje ogólne

Stolica: Cathyr
Populacja: 700 000 (70% ludzi, 15% pół-elfów, 6% gnolli, 5% halflingów, 1% krasnoludów, 1% pół-orków i 1% orków)
Ustrój: Matriarchat
Główne Religie: Loviatar, Lloth, Malar, Eilistraee
Importuje: Klejnoty, biżuterię, magiczne przedmioty
Eksportuje: Srebro, owoce, perły, owoce morza, konie

Witajcie drodzy wędrowcy! Oddaję w wasze ręce trzeci już mój przewodnik po Krainach. Tym razem, wracając z cudnego Luiren, zawędrowałem wprost do Dambrath, miejsca, które zamieszkiwali niegdyś dzicy i nieokiełznani Arkaiunowie. Niestety dzisiejsi Arkaiunowie w niewielkim tylko stopniu przypominają swych przodków, zaś całą krainą rządzi kasta pół-drowów pod przewodnictwem królowej Yenandry. Co więcej, głównym bóstwem czczonym w Dambrath jest Loviatar, straszliwa Pani Bólu okryta złą i wielce zasłużoną sławą. Jednak, mimo, iż jest to bardzo niebezpieczna kraina, jestem pewien, że zaciekawi ona niejednego z was. Tedy nie marnujmy więcej czasu i przejdźmy do konkretu (lub do sedna rzepy, jak mawia mój wujcio Miotłobrody).
Dambrath znajduje się na południowym krańcu Faerunu. Kraina ta na południu graniczy z Wielkim Morzem, zaś jej północne rubieże pokrywają połacie Lasu Amtar. Granicę na zachodzie stanowi Wielkie Bagno Rethild oraz pasmo górskie zwane Ścianami Halruai, natomiast wschodnią granicę wyznacza bieg rzeki Ammath.
Sporych bogactw dostarcza tym ziemiom Zatoka Tańczących Delfinów, w której pływa ryba miecznik, czerwony kłapacz i mahi-mahi. Ponadto w zatoce tej aż roi się od delfinów, stąd jej nazwa. Delfiny zostały objęte w Dambrath ochroną gatunkową już ponad 300 lat temu, kiedy to jeden z nich ocalił tonącą królową Melanith. Jednak rola delfinów nie kończy się na tym. Delfiny naprowadzają czasem rybaków na ławice ryb. Natomiast żeglarze wiedzą z doświadczenia, że, jeśli delfiny gromadzą się w Zatoce, oznacza to, iż od strony Wielkiego Morza zbliża się sztorm.
Mieszkańcy Dambrath nazywają samych siebie Dambraii i jest to poprawna forma. Dambraii używane jest w liczbie mnogiej, natomiast Dambrai w liczbie pojedynczej. Obcokrajowcy nazywają ich zwykle Dambratczykami lub Dambratyszami.
Pomimo, iż Dambrath rządzi królowa, właściwym dla tej krainy ustrojem jest matriarchat. Yenandra, będąca królową, jest jednocześnie najwyższą kapłanką bogini Loviatar.
Większość mieszkańców Dambrath porozumiewa się za pomocą starodawnego języka Arkaiunów, zwanego Arkalańskim. Jednak językiem urzędowym i najbardziej preferowanym przez władzę jest język drowów. Wszystkie kapłanki Loviatar uczone są "języka pani", który ma rzekomo być świętym językiem Loviatar. W rzeczywistości jest to nic więcej, jak tylko zdegenerowana wersja Thorass, jednak w znaczący sposób odbiegająca od pierwotnej formy. Językiem wspólnym posługuje się jedynie około 20% społeczeństwa i jest to zwykle ta część, która utrzymuje ożywione kontakty z cudzoziemcami.
Śnieg jest w Dambrath prawdziwą rzadkością, a większość Dambraii nigdy w życiu nie widzieli go na oczy. Lato w tej krainie jest zazwyczaj niezwykle upalne, lecz niesione nocami od strony Wielkiego Morza bryzy schładzają powietrze. Na terytorium na północ od Gór Gnollej Pieczy bywa jeszcze goręcej, gdyż nie docierają tu chłodne fronty atmosferyczne z wybrzeża. Pora deszczowa rozpoczyna się w Dambrath w miesiącu Uktar i trwa przez dwa lub trzy miesiące. O tym, że zima jest dla Dambraii niemal mitem może świadczyć, iż w przeciągu ostatnich 500 lat odnotowano w tej krainie tylko dwanaście przymrozków, lecz, jeśli takowe się pojawiają, są one uznawane za wyraz wielkiego niezadowolenia samej Loviatar.
Oficjalną religią tej krainy jest wiara Loviatar, Pani Bólu. Jej świątynie znajdują się we wszystkich miastach Dambrath. Również bogini drowów, Lloth, jest tu czczona, a jej wyznawcy zarazem poważają, jak i żywią odwzajemnianą urazę do wyznawców Pani Bólu. Mimo to, rozległe równiny Dambrath należą do Malara, Pana Bestii. Jego kult jest najbardziej rozwinięty w Swagdar, gdzie władzę sprawują banici. Eilistraee, bogini dobrych drowów, jest wyznawana jedynie przez niewielką grupę wiernych.

Najważniejsze Obiekty Geograficzne: W Dambrath znajduje się tylko jeden las, za to bardzo rozległy. Jest to Las Amtar stanowiący zarazem północną granicę tej krainy. Na zachodzie leży Wielkie Bagno Rethild, największe bagno w całym Faerunie, zasilane aż przez cztery rzeki. Miejsce to owiane jest mgłą tajemnicy i legendy od momentu, gdy przybyli tu pierwsi mieszkańcy tych ziem. Największym pasmem górskim Dambrath są Góry Gnollej Pieczy, znajdujące się mniej więcej w samym sercu tej krainy. Na wschodzie przechodzą one we Wzgórza Poległych Królów, zaś na zachód od Gór Gnollej Pieczy rozpościerają się Banickie Rubieże znane też jako Swagdar. Drugim i nieco mniejszym pasmem gór są Góry Conaluil leżące dokładnie na południe od Gór Gnollej Pieczy. Na południu Dambrath rozciąga się bajeczna i malownicza Zatoka Tańczących Delfinów. Przez Dambrath przepływają trzy wielkie rzeki, a są to (podążając z zachodu na wschód): Rzeka Keless, zwana również Rzeką Dambron; Rzeka Caraguir; oraz wpadająca do Zatoki Melanith Rzeka Ammath.

Ważne Miejscowości: Dambrath, pomimo swoich rozległych terenów, nie posiada wielu miast. Stolicą jest Cathyr leżące nad Zatoką Melanith. Inne ważniejsze miasta to Hazuth, Ammathtar, Guilmarl, Maarlith, Herath, Prastuil, Luenath, Hethar oraz Elfia Strażnica. W Dambrath można znaleźć stosunkowo mało wiosek. Najważniejsze z nich to Darmesh, Daleka Placówka i Dunfeld. W Górach Conaluil znajduje się Żelazowa Jama oraz Południowy Fort, natomiast północnej granicy kraju strzeże Północna Wartownia. W Lesie Amtar można znaleźć stare ruiny zwane Żelaznym Kłem lub też Bramą Żelaznego Kła.


Bibliografia: * Zapomniane Krainy: Opis Świata (ISA, 2004) * The Shining South (TSR, 1993)